وَلِسُلَيْمٰنَ الرِّيْحَ عَاصِفَةً تَجْرِيْ بِاَمْرِهٖٓ اِلَى الْاَرْضِ الَّتِيْ بٰرَكْنَا فِيْهَاۗ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عٰلِمِيْنَ ٨١
- walisulaymāna
- وَلِسُلَيْمَٰنَ
- இன்னும் சுலைமானுக்கு (நாம் வசப்படுத்தினோம்)
- l-rīḥa
- ٱلرِّيحَ
- காற்றை
- ʿāṣifatan
- عَاصِفَةً
- கடுமையாகவீசக்கூடிய
- tajrī
- تَجْرِى
- செல்லும்
- bi-amrihi
- بِأَمْرِهِۦٓ
- அவருடைய கட்டளையின்படி
- ilā l-arḍi
- إِلَى ٱلْأَرْضِ
- பூமியின் பக்கம்
- allatī
- ٱلَّتِى
- எது
- bāraknā
- بَٰرَكْنَا
- நாம் அருள்வளம் புரிந்தோம்
- fīhā
- فِيهَاۚ
- அதில்
- wakunnā
- وَكُنَّا
- இன்னும் நாம் இருந்தோம்
- bikulli shayin
- بِكُلِّ شَىْءٍ
- எல்லாவற்றையும்
- ʿālimīna
- عَٰلِمِينَ
- அறிந்தவர்களாக
ஸுலைமானுக்கு வேகமான காற்றையும் நாம் வசப்படுத்திக் கொடுத்திருந்தோம். அது அவருடைய உத்தரவின்படி மிக்க பாக்கியம் பெற்ற ஊருக்கு (அவரை எடுத்து)ச் செல்லும். எல்லா விஷயங்களையும் நாம் அறிந்திருந்தோம். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௧)Tafseer
وَمِنَ الشَّيٰطِيْنِ مَنْ يَّغُوْصُوْنَ لَهٗ وَيَعْمَلُوْنَ عَمَلًا دُوْنَ ذٰلِكَۚ وَكُنَّا لَهُمْ حٰفِظِيْنَ ۙ ٨٢
- wamina l-shayāṭīni
- وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ
- இன்னும் ஷைத்தான்களில்
- man yaghūṣūna
- مَن يَغُوصُونَ
- எவர்/மூழ்கின்றார்கள்
- lahu
- لَهُۥ
- அவருக்காக
- wayaʿmalūna
- وَيَعْمَلُونَ
- இன்னும் செய்கின்றார்கள்
- ʿamalan
- عَمَلًا
- செயலை
- dūna
- دُونَ
- அல்லாத
- dhālika
- ذَٰلِكَۖ
- அது
- wakunnā
- وَكُنَّا
- நாம் இருந்தோம்
- lahum
- لَهُمْ
- அவர்களை
- ḥāfiẓīna
- حَٰفِظِينَ
- பாதுகாப்பவர்களாக
கடலில் மூழ்கி (முத்து, பவளம் போன்றவைகளைக் கொண்டு) வரக்கூடிய (மூர்க்க) ஷைத்தான்களையும் நாம் அவருக்கு வசப்படுத்திக் கொடுத்திருந்தோம். இதைத்தவிர (அவருக்கு அவசியமான) பல வேலைகளையும் அவை செய்து கொண்டு இருந்தன. நாம்தான் அவர்களைக் கண்காணித்து வந்தோம். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௨)Tafseer
۞ وَاَيُّوْبَ اِذْ نَادٰى رَبَّهٗٓ اَنِّيْ مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمِيْنَ ۚ ٨٣
- wa-ayyūba
- وَأَيُّوبَ
- இன்னும் அய்யூபை நினைவு கூர்வீராக
- idh nādā
- إِذْ نَادَىٰ
- அழைத்தபோது
- rabbahu
- رَبَّهُۥٓ
- தன் இறைவனை
- annī
- أَنِّى
- நிச்சயமாக நான்
- massaniya
- مَسَّنِىَ
- என்னை தொட்டுவிட்டன
- l-ḍuru
- ٱلضُّرُّ
- தீங்குகள்
- wa-anta
- وَأَنتَ
- நீயோ
- arḥamu
- أَرْحَمُ
- மகா கருணையாளன்
- l-rāḥimīna
- ٱلرَّٰحِمِينَ
- கருணையாளர்களில்
அய்யூபையும் (நாம் நம்முடைய தூதராக அனுப்பி வைத்தோம்.) அவர் தன் இறைவனை நோக்கி "நிச்சயமாக நோய் என்னைப் பிடித்துக் கொண்டது. (அதை நீ நீக்கிவிடு.) நீயோ கிருபையாளர்களிலெல்லாம் மகா கிருபையாளன்" என்று பிரார்த்தனை செய்தார். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௩)Tafseer
فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ فَكَشَفْنَا مَا بِهٖ مِنْ ضُرٍّ وَّاٰتَيْنٰهُ اَهْلَهٗ وَمِثْلَهُمْ مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِنْدِنَا وَذِكْرٰى لِلْعٰبِدِيْنَ ۚ ٨٤
- fa-is'tajabnā
- فَٱسْتَجَبْنَا
- ஆகவே, நாம் பதிலளித்தோம்
- lahu
- لَهُۥ
- அவருக்கு
- fakashafnā
- فَكَشَفْنَا
- அகற்றினோம்
- mā bihi
- مَا بِهِۦ
- அவருக்கு இருந்த
- min ḍurrin
- مِن ضُرٍّۖ
- தீங்குகளை
- waātaynāhu
- وَءَاتَيْنَٰهُ
- இன்னும் அவருக்கு வழங்கினோம்
- ahlahu
- أَهْلَهُۥ
- அவருடைய குடும்பத்தை
- wamith'lahum
- وَمِثْلَهُم
- அவர்கள் போன்றவர்களை
- maʿahum
- مَّعَهُمْ
- அவர்களுடன்
- raḥmatan
- رَحْمَةً
- கருணையாக
- min ʿindinā
- مِّنْ عِندِنَا
- நம் புறத்திலிருந்து
- wadhik'rā
- وَذِكْرَىٰ
- இன்னும் நினைவூட்டலாகும்
- lil'ʿābidīna
- لِلْعَٰبِدِينَ
- வணக்கசாலிகளுக்கு
ஆகவே, நாம் அவருடைய பிரார்த்தனையை அங்கீகரித்து, அவரைப் பீடித்திருந்த நோயையும் நீக்கி, அவருடைய குடும்பத்தையும் நாம் அவருக்கு அளித்து, நம் அருளால் பின்னும் அதைப் போன்ற தொகையினரையும் அவருக்குக் (குடும்பமாகக்) கொடுத்தோம். இஃது (எனக்குப் பயந்து) என்னை வணங்கு லிபவர்களுக்கு(ம் என்னிடம் பிரார்த்தனை செய்பவர்களுக்கும்) நல்லுணர்ச்சியூட்டக் கூடியதாக இருக்கிறது. ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௪)Tafseer
وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِدْرِيْسَ وَذَا الْكِفْلِۗ كُلٌّ مِّنَ الصّٰبِرِيْنَ ۙ ٨٥
- wa-is'māʿīla
- وَإِسْمَٰعِيلَ
- இன்னும் இஸ்மாயீலை நினைவு கூர்வீராக
- wa-id'rīsa
- وَإِدْرِيسَ
- இத்ரீஸையும்
- wadhā l-kif'li
- وَذَا ٱلْكِفْلِۖ
- துல்கிஃப்லையும்
- kullun
- كُلٌّ
- எல்லோரும்
- mina l-ṣābirīna
- مِّنَ ٱلصَّٰبِرِينَ
- பொறுமையாளர்களில் உள்ளவர்கள்
இஸ்மாயீலையும், இத்ரீஸையும், துல்கிஃப்லுவையும் (நாம் நம்முடைய தூதர்களாக அனுப்பி வைத்தோம்.) இவர்கள் அனைவரும் (தங்களுக்கு ஏற்பட்ட கஷ்டங்களைச்) சகித்துக் கொண்டனர். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௫)Tafseer
وَاَدْخَلْنٰهُمْ فِيْ رَحْمَتِنَاۗ اِنَّهُمْ مِّنَ الصّٰلِحِيْنَ ٨٦
- wa-adkhalnāhum
- وَأَدْخَلْنَٰهُمْ
- இவர்களை நுழைத்துக் கொண்டோம்
- fī raḥmatinā
- فِى رَحْمَتِنَآۖ
- நமது அருளில்
- innahum
- إِنَّهُم
- நிச்சயமாக இவர்கள்
- mina l-ṣāliḥīna
- مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
- நல்லவர்களில் உள்ளவர்கள்
ஆகவே, இவர்கள் அனைவரையும் நாம் நம்முடைய அருளில் புகுத்தினோம். ஏனென்றால், நிச்சயமாக இவர்கள் அனைவரும் நல்லோர்களே. ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௬)Tafseer
وَذَا النُّوْنِ اِذْ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ اَنْ لَّنْ نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادٰى فِى الظُّلُمٰتِ اَنْ لَّآ اِلٰهَ اِلَّآ اَنْتَ سُبْحٰنَكَ اِنِّيْ كُنْتُ مِنَ الظّٰلِمِيْنَ ۚ ٨٧
- wadhā l-nūni
- وَذَا ٱلنُّونِ
- மீனுடையவரை நினைவு கூர்வீராக
- idh dhahaba
- إِذ ذَّهَبَ
- அவர் சென்றபோது
- mughāḍiban
- مُغَٰضِبًا
- கோபித்தவராக
- faẓanna
- فَظَنَّ
- எண்ணினார்
- an lan naqdira
- أَن لَّن نَّقْدِرَ
- நெருக்கடியை கொடுக்கவே மாட்டோம்
- ʿalayhi
- عَلَيْهِ
- அவருக்கு
- fanādā
- فَنَادَىٰ
- அவர் அழைத்தார்
- fī l-ẓulumāti
- فِى ٱلظُّلُمَٰتِ
- இருள்களில் இருந்தவராக
- an lā
- أَن لَّآ
- அறவே இல்லை
- ilāha
- إِلَٰهَ
- வணக்கத்திற்குரியவன்
- illā
- إِلَّآ
- தவிர
- anta
- أَنتَ
- உன்னை
- sub'ḥānaka
- سُبْحَٰنَكَ
- நீ மகா பரிசுத்தமானவன்
- innī
- إِنِّى
- நிச்சயமாக நான்
- kuntu
- كُنتُ
- சேர்ந்து விட்டேன்
- mina l-ẓālimīna
- مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ
- அநியாயக்காரர்களில்
(யூனுஸ் நபியாகிய) துன்னூனையும் (நம்முடைய தூதராக ஆக்கினோம்.) அவர் கோபமாகச் சென்ற சமயத்தில் நாம் அவரைப் பிடித்துக் கொள்ள மாட்டோம் என்று எண்ணிக்கொண்டார். (ஆதலால், அவரை ஒரு மீன் விழுங்கும்படிச் செய்து மீன் வயிற்றின்) இருளிலிருந்த அவர் (நம்மை நோக்கி) "உன்னைத் தவிர வணக்கத்திற்குரிய இறைவன் வேறொருவனும் இல்லை. நீ மிகப் பரிசுத்தமானவன். நிச்சயமாக நானோ அநியாயக்காரர்களில் ஒருவனாகிவிட்டேன். (என்னை மன்னித்து அருள் புரிவாயாக!)" என்று பிரார்த்தனை செய்தார். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௭)Tafseer
فَاسْتَجَبْنَا لَهٗۙ وَنَجَّيْنٰهُ مِنَ الْغَمِّۗ وَكَذٰلِكَ نُـْۨجِى الْمُؤْمِنِيْنَ ٨٨
- fa-is'tajabnā
- فَٱسْتَجَبْنَا
- நாம் பதிலளித்தோம்
- lahu
- لَهُۥ
- அவருக்கு
- wanajjaynāhu
- وَنَجَّيْنَٰهُ
- அவரை நாம் பாதுகாத்தோம்
- mina l-ghami
- مِنَ ٱلْغَمِّۚ
- துக்கத்திலிருந்து
- wakadhālika
- وَكَذَٰلِكَ
- இப்படித்தான்
- nunjī
- نُۨجِى
- நாம் பாதுகாப்போம்
- l-mu'minīna
- ٱلْمُؤْمِنِينَ
- நம்பிக்கையாளர்களை
நாம் அவருடைய பிரார்த்தனையை அங்கீகரித்து (அவருடைய மிக்க துயரமான) கஷ்டத்திலிருந்தும் அவரை நாம் பாதுகாத்துக் கொண்டோம். இவ்வாறே, (கஷ்டத்தில் சிக்கி நம்மிடம் பிரார்த்தனை செய்யும்) நம்பிக்கையாளர்களையும் நாம் பாதுகாத்துக் கொள்வோம். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௮)Tafseer
وَزَكَرِيَّآ اِذْ نَادٰى رَبَّهٗ رَبِّ لَا تَذَرْنِيْ فَرْدًا وَّاَنْتَ خَيْرُ الْوٰرِثِيْنَ ۚ ٨٩
- wazakariyyā
- وَزَكَرِيَّآ
- இன்னும் ஸகரிய்யாவை நினைவுகூர்வீராக
- idh nādā
- إِذْ نَادَىٰ
- அவர் அழைத்தபோது
- rabbahu
- رَبَّهُۥ
- தன் இறைவனை
- rabbi
- رَبِّ
- என் இறைவா
- lā tadharnī
- لَا تَذَرْنِى
- என்னை விட்டுவிடாதே
- fardan
- فَرْدًا
- ஒருத்தனாக
- wa-anta
- وَأَنتَ
- நீதான்
- khayru
- خَيْرُ
- மிகச் சிறந்தவன்
- l-wārithīna
- ٱلْوَٰرِثِينَ
- வாரிசுகளில்
ஜகரிய்யாவையும் (தூதராக அனுப்பி வைத்தோம்.) அவர் தன் இறைவனை நோக்கி "என் இறைவனே! நீ என்னை(ச் சந்ததியற்ற) தனித்தவனாக ஆக்கிவிடாதே! நீயோ வாரிசாகக்கூடிய வர்களில் மிக்க மேலானவன்" என்று பிரார்த்தனை செய்த சமயத்தில், ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௮௯)Tafseer
فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ ۖوَوَهَبْنَا لَهٗ يَحْيٰى وَاَصْلَحْنَا لَهٗ زَوْجَهٗۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا يُسٰرِعُوْنَ فِى الْخَيْرٰتِ وَيَدْعُوْنَنَا رَغَبًا وَّرَهَبًاۗ وَكَانُوْا لَنَا خٰشِعِيْنَ ٩٠
- fa-is'tajabnā
- فَٱسْتَجَبْنَا
- நாம் பதிலளித்தோம்
- lahu
- لَهُۥ
- அவருக்கு
- wawahabnā
- وَوَهَبْنَا
- இன்னும் வழங்கினோம்
- lahu
- لَهُۥ
- அவருக்கு
- yaḥyā
- يَحْيَىٰ
- யஹ்யாவை
- wa-aṣlaḥnā
- وَأَصْلَحْنَا
- இன்னும் சீர்படுத்தினோம்
- lahu
- لَهُۥ
- அவருக்கு
- zawjahu
- زَوْجَهُۥٓۚ
- அவருடைய மனைவியை
- innahum
- إِنَّهُمْ
- நிச்சயமாக அவர்கள்
- kānū
- كَانُوا۟
- இருந்தனர்
- yusāriʿūna
- يُسَٰرِعُونَ
- விரைகின்றவர்களாக
- fī l-khayrāti
- فِى ٱلْخَيْرَٰتِ
- நன்மைகளில்
- wayadʿūnanā
- وَيَدْعُونَنَا
- இன்னும் நம்மை அழைக்கின்றவர்களாக
- raghaban
- رَغَبًا
- ஆர்வத்துடனும்
- warahaban
- وَرَهَبًاۖ
- பயத்துடனும்
- wakānū
- وَكَانُوا۟
- இன்னும் இருந்தனர்
- lanā
- لَنَا
- நம்மிடம்
- khāshiʿīna
- خَٰشِعِينَ
- பணிவுள்ளவர்களாக
நாம் அவருடைய பிரார்த்தனையை அங்கீகரித்து (மலடாக இருந்த) அவருடைய மனைவியை குணப்படுத்தி, யஹ்யாவை அவருக்கு(ச் சந்ததியாகக்) கொடுத்தோம். நிச்சயமாக இவர்கள் அனைவரும் நன்மையான காரியங்களைச் செய்வதில் ஒருவரை ஒருவர் முந்திக் கொண்டிருந்தார்கள். (நம்முடைய அருளை) விரும்பியும் (நம்முடைய தண்டனையைப்) பயந்தும் நம்மிடம் பிரார்த்தனை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். இவர்கள் அனைவரும் நம்மிடம் மிக்க உள்ளச்சமுடையவர்களாகவும் இருந்தார்கள். ([௨௧] ஸூரத்துல் அன்பியா: ௯௦)Tafseer