يٰقَوْمِ ادْخُلُوا الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِيْ كَتَبَ اللّٰهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوْا عَلٰٓى اَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوْا خٰسِرِيْنَ ٢١
- yāqawmi
- يَٰقَوْمِ
- Ey kavmim
- ud'khulū
- ٱدْخُلُوا۟
- girin
- l-arḍa
- ٱلْأَرْضَ
- toprağa
- l-muqadasata
- ٱلْمُقَدَّسَةَ
- Kutsal
- allatī
- ٱلَّتِى
- ki
- kataba
- كَتَبَ
- yaz(ıp nasibet)diği
- l-lahu
- ٱللَّهُ
- Allah'ın
- lakum
- لَكُمْ
- size
- walā tartaddū
- وَلَا تَرْتَدُّوا۟
- dönmeyin
- ʿalā adbārikum
- عَلَىٰٓ أَدْبَارِكُمْ
- arkanıza
- fatanqalibū
- فَتَنقَلِبُوا۟
- yoksa dönersiniz
- khāsirīna
- خَٰسِرِينَ
- kaybedenlere
"Ey milletim! Allah'ın size yazdığı kutsal yere girin, ardınıza dönmeyin, yoksa kaybedenler olarak dönersiniz" demişti. ([5] Maide: 21)Tefsir
قَالُوْا يٰمُوْسٰٓى اِنَّ فِيْهَا قَوْمًا جَبَّارِيْنَۖ وَاِنَّا لَنْ نَّدْخُلَهَا حَتّٰى يَخْرُجُوْا مِنْهَاۚ فَاِنْ يَّخْرُجُوْا مِنْهَا فَاِنَّا دٰخِلُوْنَ ٢٢
- qālū
- قَالُوا۟
- dediler ki
- yāmūsā
- يَٰمُوسَىٰٓ
- Ey Musa
- inna
- إِنَّ
- şüphesiz
- fīhā
- فِيهَا
- orada vardır
- qawman
- قَوْمًا
- bir millet
- jabbārīna
- جَبَّارِينَ
- zorba
- wa-innā
- وَإِنَّا
- ve şüphesiz biz
- lan nadkhulahā
- لَن نَّدْخُلَهَا
- oraya girmeyiz
- ḥattā
- حَتَّىٰ
- kadar
- yakhrujū
- يَخْرُجُوا۟
- onlar çıkıncaya
- min'hā
- مِنْهَا
- oradan
- fa-in
- فَإِن
- eğer
- yakhrujū
- يَخْرُجُوا۟
- çıkarlarsa
- min'hā
- مِنْهَا
- oradan
- fa-innā
- فَإِنَّا
- o zaman biz
- dākhilūna
- دَٰخِلُونَ
- gireriz
"Ey Musa! Orada zorba bir millet vardır, onlar oradan çıkmadıkça biz oraya girmeyeceğiz, eğer çıkarlarsa, biz de gireriz" demişlerdi. ([5] Maide: 22)Tefsir
قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِيْنَ يَخَافُوْنَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوْا عَلَيْهِمُ الْبَابَۚ فَاِذَا دَخَلْتُمُوْهُ فَاِنَّكُمْ غٰلِبُوْنَ ەۙ وَعَلَى اللّٰهِ فَتَوَكَّلُوْٓا اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ٢٣
- qāla
- قَالَ
- dedi ki
- rajulāni
- رَجُلَانِ
- iki adam
- mina alladhīna
- مِنَ ٱلَّذِينَ
- kimselerden
- yakhāfūna
- يَخَافُونَ
- korkanlar(dan)
- anʿama
- أَنْعَمَ
- ni'met verdiği
- l-lahu
- ٱللَّهُ
- Allah'ın
- ʿalayhimā
- عَلَيْهِمَا
- kendilerine
- ud'khulū
- ٱدْخُلُوا۟
- girin
- ʿalayhimu
- عَلَيْهِمُ
- onların üzerine
- l-bāba
- ٱلْبَابَ
- kapıdan
- fa-idhā
- فَإِذَا
- eğer
- dakhaltumūhu
- دَخَلْتُمُوهُ
- girerseniz
- fa-innakum
- فَإِنَّكُمْ
- muhakkak ki siz
- ghālibūna
- غَٰلِبُونَۚ
- galib gelirsiniz
- waʿalā
- وَعَلَى
- ve
- l-lahi
- ٱللَّهِ
- Allah'a
- fatawakkalū
- فَتَوَكَّلُوٓا۟
- dayanın
- in
- إِن
- eğer
- kuntum
- كُنتُم
- iseniz
- mu'minīna
- مُّؤْمِنِينَ
- inanıyor
Korkanlar arasında bulunan, Allah'ın nimete erdirdiği iki adam: "Üstlerine kapıdan yürüyün, oradan girerseniz şüphesiz galip gelirsiniz; eğer inanıyorsanız Allah'a güvenin" demişlerdi. ([5] Maide: 23)Tefsir
قَالُوْا يٰمُوْسٰٓى اِنَّا لَنْ نَّدْخُلَهَآ اَبَدًا مَّا دَامُوْا فِيْهَا ۖفَاذْهَبْ اَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَآ اِنَّا هٰهُنَا قٰعِدُوْنَ ٢٤
- qālū
- قَالُوا۟
- dediler ki
- yāmūsā
- يَٰمُوسَىٰٓ
- Ey Musa
- innā
- إِنَّا
- şüphesiz biz
- lan nadkhulahā
- لَن نَّدْخُلَهَآ
- oraya girmeyiz
- abadan
- أَبَدًا
- asla
- mā dāmū
- مَّا دَامُوا۟
- onlar olduğu sürece
- fīhā
- فِيهَاۖ
- orada
- fa-idh'hab
- فَٱذْهَبْ
- gidin
- anta
- أَنتَ
- sen
- warabbuka
- وَرَبُّكَ
- ve Rabbin
- faqātilā
- فَقَٰتِلَآ
- savaşın
- innā
- إِنَّا
- şüphesiz biz
- hāhunā
- هَٰهُنَا
- burada
- qāʿidūna
- قَٰعِدُونَ
- oturuyoruz
"Ey Musa! Onlar orada oldukça biz asla oraya girmeyeceğiz. Sen ve Rabbin gidin savaşın, doğrusu biz burada oturacağız" demişlerdi. ([5] Maide: 24)Tefsir
قَالَ رَبِّ اِنِّيْ لَآ اَمْلِكُ اِلَّا نَفْسِيْ وَاَخِيْ فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفٰسِقِيْنَ ٢٥
- qāla
- قَالَ
- dedi
- rabbi
- رَبِّ
- Ya Rabbi
- innī
- إِنِّى
- elbette ben
- lā amliku
- لَآ أَمْلِكُ
- malik değilim
- illā
- إِلَّا
- başkasına
- nafsī
- نَفْسِى
- kendimden
- wa-akhī
- وَأَخِىۖ
- ve kardeşimden
- fa-uf'ruq
- فَٱفْرُقْ
- ayır
- baynanā
- بَيْنَنَا
- aramızı
- wabayna
- وَبَيْنَ
- ve arasını
- l-qawmi
- ٱلْقَوْمِ
- toplumun
- l-fāsiqīna
- ٱلْفَٰسِقِينَ
- yoldan çıkmış
Musa: "Rabbim! Ben ancak kendime ve kardeşime söz geçirebiliyorum; artık bizimle bu yoldan çıkmış milletin arasını ayır" dedi. ([5] Maide: 25)Tefsir
قَالَ فَاِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ اَرْبَعِيْنَ سَنَةً ۚيَتِيْهُوْنَ فِى الْاَرْضِۗ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفٰسِقِيْنَ ࣖ ٢٦
- qāla
- قَالَ
- (Allah) buyurdu ki
- fa-innahā
- فَإِنَّهَا
- şüphesiz orası
- muḥarramatun
- مُحَرَّمَةٌ
- yasaklandı
- ʿalayhim
- عَلَيْهِمْۛ
- onlara
- arbaʿīna
- أَرْبَعِينَ
- kırk
- sanatan
- سَنَةًۛ
- yıl
- yatīhūna
- يَتِيهُونَ
- şaşkın şaşkın dolaşacaklar
- fī l-arḍi
- فِى ٱلْأَرْضِۚ
- o yerde
- falā tasa
- فَلَا تَأْسَ
- sen üzülme
- ʿalā
- عَلَى
- üzerine
- l-qawmi
- ٱلْقَوْمِ
- toplum
- l-fāsiqīna
- ٱلْفَٰسِقِينَ
- yoldan çıkmış
Allah: "Orası onlara kırk yıl haram kılındı; yeryüzünde şaşkın şaşkın dolaşacaklar. Sen, yoldan çıkmış millet için tasalanma" dedi. ([5] Maide: 26)Tefsir
۞ وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ ابْنَيْ اٰدَمَ بِالْحَقِّۘ اِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْاٰخَرِۗ قَالَ لَاَقْتُلَنَّكَ ۗ قَالَ اِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّٰهُ مِنَ الْمُتَّقِيْنَ ٢٧
- wa-ut'lu
- وَٱتْلُ
- oku
- ʿalayhim
- عَلَيْهِمْ
- onlara
- naba-a
- نَبَأَ
- haberini
- ib'nay
- ٱبْنَىْ
- iki oğlunun
- ādama
- ءَادَمَ
- Adem
- bil-ḥaqi
- بِٱلْحَقِّ
- gerçek olarak
- idh
- إِذْ
- hani
- qarrabā
- قَرَّبَا
- sunmuşlardı
- qur'bānan
- قُرْبَانًا
- birer kurban
- fatuqubbila
- فَتُقُبِّلَ
- kabul edilmiş
- min aḥadihimā
- مِنْ أَحَدِهِمَا
- birinden
- walam yutaqabbal
- وَلَمْ يُتَقَبَّلْ
- kabul edilmemişti
- mina l-ākhari
- مِنَ ٱلْءَاخَرِ
- ötekinden
- qāla
- قَالَ
- demişti
- la-aqtulannaka
- لَأَقْتُلَنَّكَۖ
- seni öldüreceğim
- qāla
- قَالَ
- dedi
- innamā
- إِنَّمَا
- sadece
- yataqabbalu
- يَتَقَبَّلُ
- kabul eder
- l-lahu
- ٱللَّهُ
- Allah
- mina l-mutaqīna
- مِنَ ٱلْمُتَّقِينَ
- korunanlardan
Onlara, Adem'in iki oğlunun kıssasını doğru olarak anlat: İkisi birer kurban sunmuşlar, birininki kabul edilmiş, diğerininki edilmemişti. Kabul edilmeyen, "And olsun seni öldüreceğim" deyince, kardeşi: "Allah ancak sakınanların takdimesini kabul eder" demişti. ([5] Maide: 27)Tefsir
لَىِٕنْۢ بَسَطْتَّ اِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِيْ مَآ اَنَا۠ بِبَاسِطٍ يَّدِيَ اِلَيْكَ لِاَقْتُلَكَۚ اِنِّيْٓ اَخَافُ اللّٰهَ رَبَّ الْعٰلَمِيْنَ ٢٨
- la-in
- لَئِنۢ
- andolsun eğer
- basaṭta
- بَسَطتَ
- sen uzatırsan
- ilayya
- إِلَىَّ
- bana
- yadaka
- يَدَكَ
- elini
- litaqtulanī
- لِتَقْتُلَنِى
- beni öldürmek için
- mā anā
- مَآ أَنَا۠
- ben
- bibāsiṭin
- بِبَاسِطٍ
- uzatmam
- yadiya
- يَدِىَ
- elimi
- ilayka
- إِلَيْكَ
- sana
- li-aqtulaka
- لِأَقْتُلَكَۖ
- seni öldürmek için
- innī
- إِنِّىٓ
- çünkü ben
- akhāfu
- أَخَافُ
- korkarım
- l-laha
- ٱللَّهَ
- Allah'tan
- rabba
- رَبَّ
- Rabbi
- l-ʿālamīna
- ٱلْعَٰلَمِينَ
- alemlerin
"Beni öldürmek üzere elini bana uzatırsan, ben seni öldürmek için sana elimi uzatmam, çünkü ben, Alemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarım. ([5] Maide: 28)Tefsir
اِنِّيْٓ اُرِيْدُ اَنْ تَبُوْۤاَ بِاِثْمِيْ وَاِثْمِكَ فَتَكُوْنَ مِنْ اَصْحٰبِ النَّارِۚ وَذٰلِكَ جَزَاۤؤُا الظّٰلِمِيْنَۚ ٢٩
- innī
- إِنِّىٓ
- ben
- urīdu
- أُرِيدُ
- isterim ki
- an tabūa
- أَن تَبُوٓأَ
- sen yüklenip
- bi-ith'mī
- بِإِثْمِى
- benim günahımı
- wa-ith'mika
- وَإِثْمِكَ
- ve kendi günahını
- fatakūna
- فَتَكُونَ
- olasın
- min aṣḥābi
- مِنْ أَصْحَٰبِ
- halkından
- l-nāri
- ٱلنَّارِۚ
- ateş
- wadhālika
- وَذَٰلِكَ
- ve budur
- jazāu
- جَزَٰٓؤُا۟
- cezası
- l-ẓālimīna
- ٱلظَّٰلِمِينَ
- zalimlerin
Ben, hem benim hem de kendi günahını yüklenip cehennemliklerden olmanı isterim, zulmedenlerin cezası budur". ([5] Maide: 29)Tefsir
فَطَوَّعَتْ لَهٗ نَفْسُهٗ قَتْلَ اَخِيْهِ فَقَتَلَهٗ فَاَصْبَحَ مِنَ الْخٰسِرِيْنَ ٣٠
- faṭawwaʿat
- فَطَوَّعَتْ
- çağırdı
- lahu
- لَهُۥ
- onu
- nafsuhu
- نَفْسُهُۥ
- nefsi
- qatla
- قَتْلَ
- öldürmeye
- akhīhi
- أَخِيهِ
- kardeşini
- faqatalahu
- فَقَتَلَهُۥ
- ve onu öldürdü
- fa-aṣbaḥa
- فَأَصْبَحَ
- böylece oldu
- mina l-khāsirīna
- مِنَ ٱلْخَٰسِرِينَ
- ziyana uğrayanlardan
Bunun üzerine, kardeşini öldürmekte nefsine uydu ve onu öldürerek, zarara uğrayanlardan oldu. ([5] Maide: 30)Tefsir