௨௧
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِيْنَۙ ٢١
- fatanādaw
- فَتَنَادَوْا۟
- ஒருவரை ஒருவர் அழைத்தனர்
- muṣ'biḥīna
- مُصْبِحِينَ
- அவர்கள் அதிகாலையில் ஆனவுடன்
(அதனை அறியாத தோட்டக்காரர்கள்) விடியற்காலையில் ஒருவருக்கொருவர் சப்தமிட்டு அழைத்து, ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௧)Tafseer
௨௨
اَنِ اغْدُوْا عَلٰى حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَارِمِيْنَ ٢٢
- ani igh'dū
- أَنِ ٱغْدُوا۟
- காலையில் செல்லுங்கள்
- ʿalā ḥarthikum
- عَلَىٰ حَرْثِكُمْ
- உங்கள் விவசாய நிலத்திற்கு
- in kuntum
- إِن كُنتُمْ
- நீங்கள் இருந்தால்
- ṣārimīna
- صَٰرِمِينَ
- அறுவடை செய்பவர்களாக
"நீங்கள் விளைச்சலை அறுப்பதாயிருந்தால், அதனை அறுவடை செய்ய உங்கள் தோட்டத்திற்கு அதிகாலையில் வாருங்கள்" (என்றும் கூறிக்கொண்டார்கள்). ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௨)Tafseer
௨௩
فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ يَتَخَافَتُوْنَۙ ٢٣
- fa-inṭalaqū
- فَٱنطَلَقُوا۟
- சென்றனர்
- wahum yatakhāfatūna
- وَهُمْ يَتَخَٰفَتُونَ
- அவர்கள்/ தங்களுக்குள் தாழ்ந்த குரலில் பேசியவர்களாக
(தங்களுக்குள்) ஒருவருக்கொருவர் மெதுவாகப் பேசிக் கொண்டே சென்றார்கள். ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௩)Tafseer
௨௪
اَنْ لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِّسْكِيْنٌۙ ٢٤
- an lā yadkhulannahā
- أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا
- அதில் நுழைந்து விடக்கூடாது
- l-yawma
- ٱلْيَوْمَ
- இன்றைய தினம்
- ʿalaykum
- عَلَيْكُم
- உங்களிடம்
- mis'kīnun
- مِّسْكِينٌ
- ஏழை ஒருவரும்
(யாசகம் கேட்கக்கூடிய) யாதொரு ஏழை உங்களிடம் இன்றைய தினம் அதில் நுழைந்து வராதிருக்கவும் (என்று மெதுவாகப் பேசிக்கொண்டார்கள்.) ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௪)Tafseer
௨௫
وَّغَدَوْا عَلٰى حَرْدٍ قَادِرِيْنَ ٢٥
- waghadaw
- وَغَدَوْا۟
- இன்னும் காலையில் புறப்பட்டனர்
- ʿalā ḥardin
- عَلَىٰ حَرْدٍ
- ஒரு கெட்ட எண்ணத்துடன்
- qādirīna
- قَٰدِرِينَ
- சக்தி உள்ளவர்களாக
தங்களுடைய எண்ணத்தில் (தங்களுடன் ஒரு ஏழையும் வராது) தடுத்துவிட்டதாக எண்ணிக்கொண்டு, அதிகாலையில் சென்றார்கள். ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௫)Tafseer
௨௬
فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْٓا اِنَّا لَضَاۤلُّوْنَۙ ٢٦
- falammā ra-awhā
- فَلَمَّا رَأَوْهَا
- அவர்கள் அதைப் பார்த்த போது
- qālū
- قَالُوٓا۟
- கூறினார்கள்
- innā
- إِنَّا
- நிச்சயமாக நாங்கள்
- laḍāllūna
- لَضَآلُّونَ
- வழிதவறி விட்டோம்
(சென்று) அதனைப் பார்க்கவே, (விளைச்ச லெல்லாம் அழிந்து போயிருப்பதைக் கண்டு "இது நம்முடையதல்ல; வேறொருவருடைய தோட்டத்திற்கு) நிச்சயமாக நாம் வழிதவறியே வந்துவிட்டோம்" என்றார்கள். ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௬)Tafseer
௨௭
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ٢٧
- bal
- بَلْ
- இல்லை, மாறாக
- naḥnu
- نَحْنُ
- நாங்கள்
- maḥrūmūna
- مَحْرُومُونَ
- இழப்பிற்குள்ளாகி விட்டோம்
(பின்னர், அதனைத் தங்களுடைய தோட்டம்தான் என்று அறிந்து) அல்ல. நாம்தாம் நம்முடைய பலன்களை இழந்து விட்டோம் (என்று கூறினார்கள்). ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௭)Tafseer
௨௮
قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ ٢٨
- qāla
- قَالَ
- கூறினார்
- awsaṭuhum
- أَوْسَطُهُمْ
- அவர்களில் நீதவான்
- alam aqul lakum
- أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ
- நான் உங்களுக்கு கூறவில்லையா?
- lawlā tusabbiḥūna
- لَوْلَا تُسَبِّحُونَ
- நீங்கள் இன்ஷா அல்லாஹ் என்று சொல்லி இருக்க வேண்டாமா
அவர்களிலுள்ள ஒரு நடுநிலையாளன் அவர்களை நோக்கி "(அடிக்கடி) நான் உங்களுக்குக் கூறவில்லையா? (நான் கூறியபடி) நீங்கள் (இறைவனைத்) துதிசெய்து கொண்டிருக்க வேண்டாமா?" என்று கூறினார். ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௮)Tafseer
௨௯
قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ ٢٩
- qālū
- قَالُوا۟
- கூறினார்கள்
- sub'ḥāna
- سُبْحَٰنَ
- மிகப் பரிசுத்தமானவன்
- rabbinā
- رَبِّنَآ
- எங்கள் இறைவன்
- innā
- إِنَّا
- நிச்சயமாக நாங்கள்
- kunnā
- كُنَّا
- நாங்கள்ஆகிவிட்டோம்
- ẓālimīna
- ظَٰلِمِينَ
- அநியாயக்காரர்களாக
அதற்கவர்கள் "எங்கள் இறைவனே! நீ மிக்க பரிசுத்த மானவன்; நிச்சயமாக நாங்கள்தாம் (எங்களுக்கு) தீங்கிழைத்துக் கொண்டோம்" என்று கூறி, ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௨௯)Tafseer
௩௦
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَّتَلَاوَمُوْنَ ٣٠
- fa-aqbala
- فَأَقْبَلَ
- முன்னோக்கினர்
- baʿḍuhum
- بَعْضُهُمْ
- அவர்களில் சிலர்
- ʿalā baʿḍin
- عَلَىٰ بَعْضٍ
- சிலரை
- yatalāwamūna
- يَتَلَٰوَمُونَ
- அவர்களுக்குள் பழித்தவர்களாக
பின்னர், அவர்களில் ஒருவர் மற்றொருவரை நோக்கி, ஒருவர் மற்றவரை நிந்தனை செய்து கொண்டனர். ([௬௮] ஸூரத்துல் கலம்;: ௩௦)Tafseer