اَلَمْ يَرَوْا كَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِّنَ الْقُرُوْنِ اَنَّهُمْ اِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُوْنَ ٣١
- alam yaraw
- أَلَمْ يَرَوْا۟
- அவர்கள் கவனிக்க மாட்டார்களா?
- kam
- كَمْ
- எத்தனையோ
- ahlaknā
- أَهْلَكْنَا
- நாம் அழித்திருக்கின்றோம்
- qablahum
- قَبْلَهُم
- அவர்களுக்கு முன்னர்
- mina l-qurūni
- مِّنَ ٱلْقُرُونِ
- தலைமுறைகளை
- annahum
- أَنَّهُمْ
- நிச்சயமாக அவர்கள்
- ilayhim
- إِلَيْهِمْ
- தங்கள் பக்கம்
- lā yarjiʿūna
- لَا يَرْجِعُونَ
- திரும்பி வரமாட்டார்கள்
அவர்களுக்கு முன்னர் எத்தனையோ கூட்டத்தினரை நாம் அழித்துவிட்டோம் என்பதை அவர்கள் கவனிக்க வேண்டாமா? அ(ழிந்து போன)வர்கள் நிச்சயமாக அவர்களிடம் திரும்பி வரவே மாட்டார்கள். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௧)Tafseer
وَاِنْ كُلٌّ لَّمَّا جَمِيْعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُوْنَ ࣖ ٣٢
- wa-in kullun
- وَإِن كُلٌّ
- (அவர்கள்) எல்லோரும் இல்லை
- lammā jamīʿun
- لَّمَّا جَمِيعٌ
- தவிர/அனைவரும்
- ladaynā
- لَّدَيْنَا
- நம்மிடம்
- muḥ'ḍarūna
- مُحْضَرُونَ
- ஆஜர்படுத்தப்பட்டவர்களாகவே
அவர்கள் அனைவரும் நிச்சயமாக நம்மிடமே கொண்டு வரப்படுவார்கள். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௨)Tafseer
وَاٰيَةٌ لَّهُمُ الْاَرْضُ الْمَيْتَةُ ۖاَحْيَيْنٰهَا وَاَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُوْنَ ٣٣
- waāyatun
- وَءَايَةٌ
- அத்தாட்சி
- lahumu
- لَّهُمُ
- அவர்களுக்கு
- l-arḍu
- ٱلْأَرْضُ
- பூமியாகும்
- l-maytatu
- ٱلْمَيْتَةُ
- இறந்துபோன
- aḥyaynāhā
- أَحْيَيْنَٰهَا
- அதை நாம் உயிர்ப்பித்தோம்
- wa-akhrajnā
- وَأَخْرَجْنَا
- நாம் வெளியாக்கினோம்
- min'hā
- مِنْهَا
- அதிலிருந்து
- ḥabban
- حَبًّا
- வித்துக்களை
- famin'hu
- فَمِنْهُ
- அதில் இருந்துதான்
- yakulūna
- يَأْكُلُونَ
- அவர்கள் சாப்பிடுகின்றார்கள்
இறந்து (பொட்டலாகிக்) கிடக்கும் (அவர்கள் வசித்திருந்த) பூமியும் இவர்களுக்கு ஓர் அத்தாட்சியாகும். அதனை நாமே (மழையைக் கொண்டு) உயிர்ப்பித்து அதிலிருந்து தானியங்களை வெளிப்படுத்துகின்றோம். அவற்றை இவர்கள் புசிக்கின்றார்கள். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௩)Tafseer
وَجَعَلْنَا فِيْهَا جَنّٰتٍ مِّنْ نَّخِيْلٍ وَّاَعْنَابٍ وَّفَجَّرْنَا فِيْهَا مِنَ الْعُيُوْنِۙ ٣٤
- wajaʿalnā
- وَجَعَلْنَا
- இன்னும் ஏற்படுத்தினோம்
- fīhā
- فِيهَا
- அதில்
- jannātin
- جَنَّٰتٍ
- தோட்டங்களை
- min nakhīlin
- مِّن نَّخِيلٍ
- பேரித்த மரங்கள்
- wa-aʿnābin
- وَأَعْنَٰبٍ
- இன்னும் திராட்சைகளின்
- wafajjarnā
- وَفَجَّرْنَا
- உதித்தோடச்செய்தோம்
- fīhā
- فِيهَا
- அதில்
- mina l-ʿuyūni
- مِنَ ٱلْعُيُونِ
- ஊற்றுக் கண்களை
அன்றி, அதில் பேரீச்சை, திராட்சை சோலைகளை அமைத்து அதன் மத்தியில் நீரூற்றுக்களை பீறிட்டு ஓடச் செய்கின்றோம். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௪)Tafseer
لِيَأْكُلُوْا مِنْ ثَمَرِهٖۙ وَمَا عَمِلَتْهُ اَيْدِيْهِمْ ۗ اَفَلَا يَشْكُرُوْنَ ٣٥
- liyakulū
- لِيَأْكُلُوا۟
- அவர்கள் புசிப்பதற்காக
- min thamarihi
- مِن ثَمَرِهِۦ
- அவனுடைய கனிகளில் இருந்து
- wamā ʿamilathu
- وَمَا عَمِلَتْهُ
- இவற்றை செய்யவில்லை
- aydīhim
- أَيْدِيهِمْۖ
- அவர்களின் கரங்கள்
- afalā yashkurūna
- أَفَلَا يَشْكُرُونَ
- அவர்கள் நன்றி செலுத்த வேண்டாமா?
இவர்கள் புசிப்பதற்காக கனி வர்க்கங்களை (நாம் உற்பத்தி செய்கின்றோமேயன்றி) இவர்களுடைய கைகள் செய்வதில்லை. (இதற்குக் கூட) இவர்கள் நன்றி செலுத்த மாட்டார்களா? ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௫)Tafseer
سُبْحٰنَ الَّذِيْ خَلَقَ الْاَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْۢبِتُ الْاَرْضُ وَمِنْ اَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُوْنَ ٣٦
- sub'ḥāna
- سُبْحَٰنَ
- மிகப் பரிசுத்தமானவன்
- alladhī khalaqa
- ٱلَّذِى خَلَقَ
- படைத்தவன்
- l-azwāja
- ٱلْأَزْوَٰجَ
- பல வகைகளை
- kullahā
- كُلَّهَا
- எல்லாம்
- mimmā tunbitu
- مِمَّا تُنۢبِتُ
- முளைக்க வைக்கக்கூடியதில்
- l-arḍu
- ٱلْأَرْضُ
- பூமி
- wamin anfusihim
- وَمِنْ أَنفُسِهِمْ
- அவர்களிலும்
- wamimmā lā yaʿlamūna
- وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ
- அவர்கள் அறியாதவற்றிலும்
இவர்களையும், பூமியில் முளைக்கும் புற்பூண்டுகளையும் ஜோடி ஜோடியாகப் படைத்து இவர்கள் (இதுவரையில்) அறியாத மற்றவைகளையும் படைப்பவன் மிகப் பரிசுத்தமானவன். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௬)Tafseer
وَاٰيَةٌ لَّهُمُ الَّيْلُ ۖنَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَاِذَا هُمْ مُّظْلِمُوْنَۙ ٣٧
- waāyatun
- وَءَايَةٌ
- இன்னும் அத்தாட்சி
- lahumu
- لَّهُمُ
- அவர்களுக்கு
- al-laylu
- ٱلَّيْلُ
- இரவாகும்
- naslakhu
- نَسْلَخُ
- உரித்தெடுக்கின்றோம்
- min'hu
- مِنْهُ
- அதிலிருந்து
- l-nahāra
- ٱلنَّهَارَ
- பகலை
- fa-idhā hum
- فَإِذَا هُم
- அப்போது அவர்கள்
- muẓ'limūna
- مُّظْلِمُونَ
- இருளில் ஆகிவிடுகின்றனர்
இரவும் இவர்களுக்கோர் அத்தாட்சியாகும். அதிலிருந்தே நாம் பகலை வெளிப்படுத்துகின்றோம். இல்லையென்றால் இவர்கள் இருளில்தான் தங்கிவிடுவார்கள். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௭)Tafseer
وَالشَّمْسُ تَجْرِيْ لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۗذٰلِكَ تَقْدِيْرُ الْعَزِيْزِ الْعَلِيْمِۗ ٣٨
- wal-shamsu
- وَٱلشَّمْسُ
- சூரியன்
- tajrī
- تَجْرِى
- ஓடுகிறது
- limus'taqarrin
- لِمُسْتَقَرٍّ
- இருப்பிடத்தை நோக்கி
- lahā
- لَّهَاۚ
- தனது
- dhālika
- ذَٰلِكَ
- அது
- taqdīru
- تَقْدِيرُ
- ஏற்பாடாகும்
- l-ʿazīzi
- ٱلْعَزِيزِ
- மிகைத்தவனுடைய
- l-ʿalīmi
- ٱلْعَلِيمِ
- நன்கறிந்த(வன்)
தன்னுடைய வரையறைக்குள் (தவறாமல்) செல்லும் சூரியனும் (ஓர் அத்தாட்சியாகும்). இது அனைவரையும் நன்கறிந்தவனும் மிகைத்தவனுமால் அமைக்கப்பட்டது. ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௮)Tafseer
وَالْقَمَرَ قَدَّرْنٰهُ مَنَازِلَ حَتّٰى عَادَ كَالْعُرْجُوْنِ الْقَدِيْمِ ٣٩
- wal-qamara
- وَٱلْقَمَرَ
- சந்திரனை
- qaddarnāhu
- قَدَّرْنَٰهُ
- அதை நாம் திட்டமிட்டோம்
- manāzila
- مَنَازِلَ
- பல தங்குமிடங்களில்
- ḥattā
- حَتَّىٰ
- இறுதியாக
- ʿāda
- عَادَ
- திரும்பிவிடுகின்றது
- kal-ʿur'jūni
- كَٱلْعُرْجُونِ
- பேரிச்ச குலையின் காய்ந்த மட்டையைப் போல்
- l-qadīmi
- ٱلْقَدِيمِ
- பழைய
(உலர்ந்து வளைந்த) பழைய பேரீச்ச மடலைப் போல் (பிறையாக) ஆகும் வரையில் சந்திரனுக்கு நாம் பல நிலைகளை ஏற்படுத்தி இருக்கின்றோம். ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௩௯)Tafseer
لَا الشَّمْسُ يَنْۢبَغِيْ لَهَآ اَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا الَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۗوَكُلٌّ فِيْ فَلَكٍ يَّسْبَحُوْنَ ٤٠
- lā l-shamsu yanbaghī
- لَا ٱلشَّمْسُ يَنۢبَغِى
- சூரியன் ஆகுமாகாது
- lahā
- لَهَآ
- அதற்கு
- an tud'rika
- أَن تُدْرِكَ
- அது அடைவது
- l-qamara
- ٱلْقَمَرَ
- சந்திரனை
- walā al-laylu sābiqu
- وَلَا ٱلَّيْلُ سَابِقُ
- இரவு முந்திவிடாது
- l-nahāri
- ٱلنَّهَارِۚ
- பகலை
- wakullun
- وَكُلٌّ
- ஒவ்வொன்றும்
- fī falakin
- فِى فَلَكٍ
- ஒரு கோளில்
- yasbaḥūna
- يَسْبَحُونَ
- நீந்துகின்றன
சூரியன் சந்திரனை அணுக முடியாது. இரவு பகலை முந்த முடியாது. (இவ்வாறே நட்சத்திரங்கள்) ஒவ்வொன்றும் தன்னுடைய வட்டவரைக்குள் நீந்திச் செல்கின்றன. ([௩௬] ஸூரத்து யாஸீன்: ௪௦)Tafseer