۞ مَآ اَشْهَدْتُّهُمْ خَلْقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَلَا خَلْقَ اَنْفُسِهِمْۖ وَمَا كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّيْنَ عَضُدًا ٥١
- mā ashhadttuhum
- مَّآ أَشْهَدتُّهُمْ
- நான் ஆஜராக்கவில்லை/அவர்களை
- khalqa
- خَلْقَ
- படைத்ததிலும்
- l-samāwāti
- ٱلسَّمَٰوَٰتِ
- வானங்களை
- wal-arḍi
- وَٱلْأَرْضِ
- இன்னும் பூமி
- walā khalqa
- وَلَا خَلْقَ
- இன்னும் படைத்ததிலும்
- anfusihim
- أَنفُسِهِمْ
- அவர்களையே
- wamā kuntu
- وَمَا كُنتُ
- இன்னும் நான் இருக்கவில்லை
- muttakhidha
- مُتَّخِذَ
- எடுத்துக் கொள்பவனாக
- l-muḍilīna
- ٱلْمُضِلِّينَ
- வழிகெடுப்பவர்களை
- ʿaḍudan
- عَضُدًا
- உதவியாளர்களாக
நாம் வானங்களையும் பூமியையும் படைத்தபொழுது அவர்களை (உதவியாக) அழைக்கவில்லை. அன்றி, அந்த ஷைத்தான்களை (நாம்) படைத்தபொழுதும் (அவர்களில் சிலரை படைக்க சிலரை உதவியாக) நாம் அவர்களை அழைக்கவில்லை. வழி கெடுக்கும் இந்த ஷைத்தான்களை (எவ்விஷயத்திலும்) நாம் நம்முடைய சகாக்களாக ஆக்கிக் கொள்ளவில்லை. ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௧)Tafseer
وَيَوْمَ يَقُوْلُ نَادُوْا شُرَكَاۤءِيَ الَّذِيْنَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيْبُوْا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ مَّوْبِقًا ٥٢
- wayawma
- وَيَوْمَ
- நாளை
- yaqūlu
- يَقُولُ
- கூறுவான்
- nādū
- نَادُوا۟
- அழையுங்கள்
- shurakāiya
- شُرَكَآءِىَ
- என் இணைகளை
- alladhīna
- ٱلَّذِينَ
- எவர்கள்
- zaʿamtum
- زَعَمْتُمْ
- பிதற்றினீர்கள்
- fadaʿawhum
- فَدَعَوْهُمْ
- அவற்றை அவர்கள் அழைப்பார்கள்
- falam yastajībū
- فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا۟
- பதிலளிக்கமாட்டாது
- lahum
- لَهُمْ
- அவர்களுக்கு
- wajaʿalnā
- وَجَعَلْنَا
- இன்னும் ஆக்குவோம்
- baynahum
- بَيْنَهُم
- அவர்களுக்கு மத்தியில்
- mawbiqan
- مَّوْبِقًا
- ஓர் அழிவிடத்தை
(இறைவன், இணைவைத்து வணங்குபவர்களை நோக்கி) "நீங்கள் எனக்குத் துணையானவை என எவைகளை எண்ணிக் கொண்டிருந்தீர்களோ அவைகளை நீங்கள் அழையுங்கள்" என்று கூறும் ஒரு நாளை (நபியே! நீங்கள் அவர்களுக்கு) ஞாபக மூட்டுங்கள். அவர்கள் அவைகளை அழைப்பார்கள். எனினும், அவை அவர்களுக்குப் பதில் கொடுக்கா. அன்றி, நாம் (அவை களுக்கும்) அவர்களுக்கும் இடையில் சந்திக்க முடியாத ஒரு தடையை ஏற்படுத்தி விடுவோம். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௨)Tafseer
وَرَاَ الْمُجْرِمُوْنَ النَّارَ فَظَنُّوْٓا اَنَّهُمْ مُّوَاقِعُوْهَا وَلَمْ يَجِدُوْا عَنْهَا مَصْرِفًا ࣖ ٥٣
- waraā
- وَرَءَا
- பார்ப்பார்(கள்)
- l-muj'rimūna
- ٱلْمُجْرِمُونَ
- குற்றவாளிகள்
- l-nāra
- ٱلنَّارَ
- நரகத்தை
- faẓannū
- فَظَنُّوٓا۟
- இன்னும் உறுதி கொள்வார்கள்
- annahum
- أَنَّهُم
- நிச்சயம் தாங்கள்
- muwāqiʿūhā
- مُّوَاقِعُوهَا
- விழக்கூடியவர்கள்தான்/அதில்
- walam yajidū
- وَلَمْ يَجِدُوا۟
- இன்னும் காணமாட்டார்கள்
- ʿanhā
- عَنْهَا
- அதை விட்டு
- maṣrifan
- مَصْرِفًا
- விலகுமிடத்தை
குற்றவாளிகள் நரகத்தைக் காணும் சமயத்தில் "நிச்சயமாக அதில் விழுந்து விடுவோம்" என்று உறுதியாக எண்ணுவார்கள். அவர்கள் அதில் இருந்து தப்ப எந்த ஒரு வழியையும் காண மாட்டார்கள். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௩)Tafseer
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِيْ هٰذَا الْقُرْاٰنِ لِلنَّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍۗ وَكَانَ الْاِنْسَانُ اَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا ٥٤
- walaqad ṣarrafnā
- وَلَقَدْ صَرَّفْنَا
- விவரித்துவிட்டோம்
- fī hādhā
- فِى هَٰذَا
- இல்/இந்த
- l-qur'āni
- ٱلْقُرْءَانِ
- குர்ஆன்
- lilnnāsi
- لِلنَّاسِ
- மக்களுக்கு
- min kulli
- مِن كُلِّ
- இருந்து/எல்லா
- mathalin
- مَثَلٍۚ
- உதாரணம்
- wakāna
- وَكَانَ
- இருக்கிறான்
- l-insānu
- ٱلْإِنسَٰنُ
- மனிதன்
- akthara shayin
- أَكْثَرَ شَىْءٍ
- மிக அதிகம்
- jadalan
- جَدَلًا
- வாதம்
மனிதர்களுக்கு இந்தக் குர்ஆனில் ஒவ்வொரு உதாரணத்தையும் விவரித்திருக்கிறோம். எனினும், மனிதன்தான் அதிகமாக (வீண்) தர்க்கம் செய்பவனாக இருக்கிறான். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௪)Tafseer
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ اَنْ يُّؤْمِنُوْٓا اِذْ جَاۤءَهُمُ الْهُدٰى وَيَسْتَغْفِرُوْا رَبَّهُمْ اِلَّآ اَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْاَوَّلِيْنَ اَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ٥٥
- wamā manaʿa
- وَمَا مَنَعَ
- இன்னும் தடுக்கவில்லை
- l-nāsa
- ٱلنَّاسَ
- மக்களை
- an yu'minū
- أَن يُؤْمِنُوٓا۟
- அவர்கள் நம்பிக்கைகொள்வது
- idh
- إِذْ
- வந்த போது
- jāahumu
- جَآءَهُمُ
- அவர்களுக்கு
- l-hudā
- ٱلْهُدَىٰ
- நேர்வழி
- wayastaghfirū
- وَيَسْتَغْفِرُوا۟
- இன்னும் பாவமன்னிப்புக் கோருவதை
- rabbahum
- رَبَّهُمْ
- அவர்களுடைய இறைவனிடம்
- illā an tatiyahum
- إِلَّآ أَن تَأْتِيَهُمْ
- தவிர/வருவதை/அவர்களுக்கு
- sunnatu
- سُنَّةُ
- நடைமுறை
- l-awalīna
- ٱلْأَوَّلِينَ
- முன்னோரின்
- aw yatiyahumu
- أَوْ يَأْتِيَهُمُ
- அல்லது/வருவதை/அவர்களுக்கு
- l-ʿadhābu
- ٱلْعَذَابُ
- வேதனை
- qubulan
- قُبُلًا
- கண்முன்
மனிதர்களிடம் நேரான வழி வந்ததன் பின்னர் அவர்கள் அதனை நம்பிக்கை கொண்டு தங்கள் இறைவனிடம் மன்னிப்புக் கோருவதைத் தடை செய்வதெல்லாம் முன் சென்றவர்களுக்கு நிகழ்ந்த(தைப் போன்ற அபாயகரமான) சம்பவம் இவர்களுக்கு நிகழவேண்டும் என்பதற்காக அல்லது இவர்கள் (கண்) முன் நம்முடைய வேதனை வரவேண்டும் என்பதற்காகவும் தான். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௫)Tafseer
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِيْنَ اِلَّا مُبَشِّرِيْنَ وَمُنْذِرِيْنَۚ وَيُجَادِلُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوْا بِهِ الْحَقَّ وَاتَّخَذُوْٓا اٰيٰتِيْ وَمَآ اُنْذِرُوْا هُزُوًا ٥٦
- wamā nur'silu
- وَمَا نُرْسِلُ
- அனுப்ப மாட்டோம்
- l-mur'salīna
- ٱلْمُرْسَلِينَ
- தூதர்களை
- illā mubashirīna
- إِلَّا مُبَشِّرِينَ
- தவிர/நற்செய்தி கூறுபவர்களாக
- wamundhirīna
- وَمُنذِرِينَۚ
- இன்னும் எச்சரிப்பவர்களாக
- wayujādilu
- وَيُجَٰدِلُ
- இன்னும் வாதிடுகிறார்(கள்)
- alladhīna
- ٱلَّذِينَ
- எவர்கள்
- kafarū
- كَفَرُوا۟
- நிராகரித்தனர்
- bil-bāṭili
- بِٱلْبَٰطِلِ
- அசத்தியத்தைக் கொண்டு
- liyud'ḥiḍū
- لِيُدْحِضُوا۟
- அவர்கள் அழிப்பதற்காக
- bihi
- بِهِ
- அதைக் கொண்டு
- l-ḥaqa
- ٱلْحَقَّۖ
- சத்தியத்தை
- wa-ittakhadhū
- وَٱتَّخَذُوٓا۟
- இன்னும் எடுத்துக்கொண்டனர்
- āyātī
- ءَايَٰتِى
- என் வசனங்களை
- wamā undhirū
- وَمَآ أُنذِرُوا۟
- இன்னும் எச்சரிக்கப்பட்டவற்றை
- huzuwan
- هُزُوًا
- கேலியாக
நற்செய்தி கூறுபவர்களாகவும், அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்பவர்களாகவுமே நாம் நம்முடைய தூதர்களை அனுப்பி வைத்திருக்கிறோம். எனினும், நிராகரிப்பவர்களோ (நம் தூதர்கள் கொண்டு வந்த) சத்தியத்தை அழித்துவிடக் கருதி வீணான தர்க்கங்கள் செய்ய ஆரம்பித்து நம்முடைய வசனங்களையும் அவர்களுக்கு அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்யப்பட்ட (தண்டனை வருவ)தையும் பரிகாசமாக எடுத்துக் கொள்கிறார்கள். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௬)Tafseer
وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِاٰيٰتِ رَبِّهٖ فَاَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُۗ اِنَّا جَعَلْنَا عَلٰى قُلُوْبِهِمْ اَكِنَّةً اَنْ يَّفْقَهُوْهُ وَفِيْٓ اٰذَانِهِمْ وَقْرًاۗ وَاِنْ تَدْعُهُمْ اِلَى الْهُدٰى فَلَنْ يَّهْتَدُوْٓا اِذًا اَبَدًا ٥٧
- waman
- وَمَنْ
- யார்?
- aẓlamu
- أَظْلَمُ
- மகா தீயவன்
- mimman dhukkira
- مِمَّن ذُكِّرَ
- எவனைவிட/அறிவுரை கூறப்பட்டான்
- biāyāti
- بِـَٔايَٰتِ
- வசனங்களைக் கொண்டு
- rabbihi
- رَبِّهِۦ
- தன் இறைவனின்
- fa-aʿraḍa
- فَأَعْرَضَ
- புறக்கணித்தான்
- ʿanhā
- عَنْهَا
- அவற்றை
- wanasiya
- وَنَسِىَ
- இன்னும் மறந்தான்
- mā qaddamat
- مَا قَدَّمَتْ
- எவற்றை/முற்படுத்தின
- yadāhu
- يَدَاهُۚ
- தன் இரு கரங்கள்
- innā
- إِنَّا
- நிச்சயமாக நாம்
- jaʿalnā
- جَعَلْنَا
- ஆக்கினோம்
- ʿalā qulūbihim
- عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ
- அவர்களின் உள்ளங்கள் மீது
- akinnatan
- أَكِنَّةً
- தடுக்கும் மூடிகளை
- an yafqahūhu
- أَن يَفْقَهُوهُ
- அவர்கள் புரிவதை/அதை
- wafī ādhānihim
- وَفِىٓ ءَاذَانِهِمْ
- இன்னும் அவர்களுடைய காதுகள் மீது
- waqran
- وَقْرًاۖ
- கனத்தை
- wa-in tadʿuhum
- وَإِن تَدْعُهُمْ
- அழைத்தால்/நீர் அவர்களை
- ilā l-hudā
- إِلَى ٱلْهُدَىٰ
- நேர்வழிக்கு
- falan yahtadū
- فَلَن يَهْتَدُوٓا۟
- நேர்வழி பெறவே மாட்டார்கள்
- idhan abadan
- إِذًا أَبَدًا
- அப்போது/ஒருபோதும்
எவன் தன் இறைவனின் வசனங்கள் ஓதிக் காண்பிக்கப்பட்ட சமயத்தில் அவற்றைப் புறக்கணித்து, தன் கைகளால் செய்த குற்றங்களை (முற்றிலும்) மறந்து விடுகின்றானோ அவனைவிட அநியாயக்காரன் யார்? (இந்த அநியாயக்காரர்கள்) யாதொன்றையும் அறிந்து கொள்ளாதவாறு நாம் அவர்களுடைய உள்ளங்களில் திரையையும், அவர்களுடைய காதுகளில் மந்தத்தையும் நிச்சயமாக ஆக்கிவிட்டோம். ஆதலால், (நபியே!) நீங்கள் அவர்களை நேரான வழியில் (எவ்வளவு வருந்தி) அழைத்தபோதிலும் ஒரு காலத்திலும் அவர்கள் நேரான வழிக்கு வரவே மாட்டார்கள். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௭)Tafseer
وَرَبُّكَ الْغَفُوْرُ ذُو الرَّحْمَةِۗ لَوْ يُؤَاخِذُهُمْ بِمَا كَسَبُوْا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَۗ بَلْ لَّهُمْ مَّوْعِدٌ لَّنْ يَّجِدُوْا مِنْ دُوْنِهٖ مَوْىِٕلًا ٥٨
- warabbuka
- وَرَبُّكَ
- உம் இறைவன்
- l-ghafūru
- ٱلْغَفُورُ
- மகா மன்னிப்பாளன்
- dhū l-raḥmati
- ذُو ٱلرَّحْمَةِۖ
- கருணையுடையவன்
- law yuākhidhuhum
- لَوْ يُؤَاخِذُهُم
- பிடித்தால்/அவர்களை
- bimā kasabū
- بِمَا كَسَبُوا۟
- அவர்கள் செய்தவற்றுக்காக
- laʿajjala
- لَعَجَّلَ
- தீவிரப்படுத்தியிருப்பான்
- lahumu
- لَهُمُ
- அவர்களுக்கு
- l-ʿadhāba
- ٱلْعَذَابَۚ
- வேதனையை
- bal lahum
- بَل لَّهُم
- மாறாக/அவர்களுக்கு
- mawʿidun
- مَّوْعِدٌ
- வாக்களிக்கப்பட்ட ஒரு நேரம்
- lan yajidū
- لَّن يَجِدُوا۟
- பெறவே மாட்டார்கள்
- min dūnihi
- مِن دُونِهِۦ
- அதிலிருந்து
- mawilan
- مَوْئِلًا
- ஒதுங்குமிடத்தை
ஆனால், (நபியே!) உங்கள் இறைவன் மிக்க மன்னிப்பவனும், கிருபையுடையவனாகவும் இருக்கிறான். அவர்கள் செய்யும் (தீய) செயலின் காரணமாக அவன் அவர்களை (உடனுக்குடன்) பிடிப்பதாக இருந்தால் இது வரையில் அவர்களை வேதனை செய்தேயிருப்பான். எனினும், (அவர்களைத் தண்டிக்க) அவர் களுக்கு ஒரு தவணை உண்டு. அதற்குப் பின்னர் அவர்கள் தப்ப வழி காணமாட்டார்கள். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௮)Tafseer
وَتِلْكَ الْقُرٰٓى اَهْلَكْنٰهُمْ لَمَّا ظَلَمُوْا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِمْ مَّوْعِدًا ࣖ ٥٩
- watil'ka
- وَتِلْكَ
- அந்த
- l-qurā
- ٱلْقُرَىٰٓ
- ஊர்கள்
- ahlaknāhum
- أَهْلَكْنَٰهُمْ
- அழித்தோம்/அவர்களை
- lammā ẓalamū
- لَمَّا ظَلَمُوا۟
- அவர்கள் தீங்கிழைத்தபோது
- wajaʿalnā
- وَجَعَلْنَا
- இன்னும் ஆக்கினோம்
- limahlikihim
- لِمَهْلِكِهِم
- அவர்கள் அழிவதற்கு
- mawʿidan
- مَّوْعِدًا
- ஒரு தவணையை
பாவம் செய்துகொண்டிருந்த இத்தகைய ஊர்வாசிகள் அனைவரையும் நாம் அழித்துவிட்டோம். எனினும், அவர்களை அழிப்பதற்கும் நாம் ஒரு தவணையை ஏற்படுத்தி இருந்தோம். (அத்தவணை வந்த பின்னரே நாம் அவர்களை அழித்தோம்.) ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௫௯)Tafseer
وَاِذْ قَالَ مُوْسٰى لِفَتٰىهُ لَآ اَبْرَحُ حَتّٰٓى اَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ اَوْ اَمْضِيَ حُقُبًا ٦٠
- wa-idh qāla mūsā
- وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ
- சமயம்/கூறினார்/மூஸா
- lifatāhu
- لِفَتَىٰهُ
- தன் வாலிபரை நோக்கி
- lā abraḥu
- لَآ أَبْرَحُ
- சென்று கொண்டே இருப்பேன்
- ḥattā
- حَتَّىٰٓ
- வரை
- ablugha
- أَبْلُغَ
- அடைவேன்
- majmaʿa
- مَجْمَعَ
- இணைகின்ற இடத்தை
- l-baḥrayni
- ٱلْبَحْرَيْنِ
- இரு கடல்களும்
- aw
- أَوْ
- அல்லது
- amḍiya
- أَمْضِىَ
- நடந்து கொண்டே இருப்பேன்
- ḥuquban
- حُقُبًا
- நீண்டதொரு காலம்
மூஸா தன்னுடன் இருந்த வாலிபனை நோக்கி "இரு கடல்களும் சந்திக்கும் இடத்தை நான் அடையும் வரையில் செல்வேன் அல்லது வருடக்கணக்கில் (இப்படியே) நான் நடந்துகொண்டே இருப்பேன்" என்று கூறியதை (நபியே! அவர் களுக்கு) நீங்கள் ஞாபகமூட்டுங்கள். ([௧௮] ஸூரத்துல் கஹ்ஃபு: ௬௦)Tafseer